Symbol Rzymu, słynna Wilczyca Kapitolińska karmiąca bliźniaków Romusa i Remulusa pochodzi najprawdopodobniej z czasów średniowiecza, a nie, jak dotąd przypuszczano, z antyku. Wskazują na to liczne badania przeprowadzone w ostatnich latach przez laboratoria naukowe Uniwersytetu w Salento, La Sapienza w Rzymie oraz analizy Anny Marii Carruby, która w 1997 restaurowała rzeźbę.
Dotąd uważano, że wilczyca została stworzona w V w. p.n.e., natomiast testy przeprowadzone przez Carrubę dowodzą, że posąg z brązu został odlany w jednym kawałku, co jest charakterystyczną cechą wykonywania rzeźb właśnie dla średniowiecza. W antyku brązowe rzeźby składano z elementów odlewanych oddzielnie.
Nie jest to jednak jednoznaczna teza. Specjalista od etruskich brązów, profesor Gregory Warden z Southern Methodist University twierdzi, że wciąż posiadamy za mało wiedzy na temat brązowych rzeźb etruskich, żeby można było jednoznacznie stwierdzić i określić dokładną datę powstania posągu. Do tej pory uważano, że ten charakterystyczny symbol Rzymu powstał między 480-470 r. p.n.e., w jednej z etruskich szkół w Wejach (Veii), natomiast figurki dzieci, datowane na XV wiek, stworzył Antonio del Pollaiolo.
Tak czy inaczej, Wilczyca Kapitolińska stała od IX wieku na Lateranie, a od 1471 r. w Palazzo dei Conservatori na Kapitolu. Czy etruska, czy średniowieczna, nic nie zmieni jej uroku i piękna; na zawsze pozostanie symbolem Wiecznego Miasta.
